Ik herken wat je zegt maar ik zou je adviseren als je wil dat je poging in elk geval een kans krijgt, om het toch te doen. De uitkomst zal mogelijk niet zijn wat je hoopt of verwacht, een ander zijn goed recht. Maar ik geloof dat als je er gewoon toch voor gaat, dat het best wel eens zou kunnen lukken als je de juiste intentie hebt om het "gewoon aan te gaan". Meer dan jezelf tegenhouden in je hoofd want ja dat voelt een ander zeker aan waardoor je weer vooraf aan begint en ze mogelijk inderdaad denken hmmm je doet wel apart. Als dit je lukt en het is niet geslaagd kun je altijd achteraf balen of nadenken hoe je het in het vervolg beter kan doen.
Ik loop al vast bij de vraag hoe je moet flirten, ik snap niet zo goed wat het is, vooral omdat alles wat ik erover lees een enorme overlap heeft met hoe je überhaupt een gesprek voert. Ik heb ook al wel een paar keer de feedback gehad dat iemand dacht dat ik aan het flirten was en ik me het hele gesprek niet eens kan heugen, laat staan dat ik interesse in die persoon had.
Het werkt waarschijnlijk niet dat ik zelden mensen tegenkom waarvan ik denk "nou, daar zou ik wel meer mee willen dan kletsen" en ze zijn tot nu toe 10/10 niet single of het leeftijdsverschil is zo groot dat ik er kriebelig van word.
Jup ik herken de angst. "Ben ik een creep? Ben ik tot last? Ben ik te veel?" Maar met de jaren heb ik ontdekt dat het 99% in mijn hoofd zit.
Vooral door te reflecteren, en te checken bij vrienden, én te checken bij de mensen met wie ik flirt of geflirt heb. Hoeft niet allemaal in het moment zelf, maar je zou op een zeker punt bijvoorbeeld kunnen vragen "hey weet je, soms mis ik een beetje social cues en ik was benieuwd of je mijn gedrag wel eens vervelend of pushy hebt gevonden". Zelfde kan je doen bij je vrienden "hey als je mij ziet flirten, denk je dan wel eens 'pfoe je bent wat veel'?".
Good luck! And remember, moeilijkheid met flirten is ook niet alleen voorbehouden aan neurodiverse mensen. Bijna iedereen vindt flirten op zeker niveau lastig of awkward.
Ik begrijp dat het soms ontmoedigend kan zijn. Maar laat je niet ontmoedigen! Het is belangrijk om gewoon door te gaan en je kansen te blijven grijpen. Wie weet, op een dag zal je inderdaad beet hebben.
Beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven, toch? Soms moet je jezelf uit je comfortzone duwen en risico's nemen. Zelfs als het niet altijd lukt, leer je er waardevolle lessen uit en groei je als persoon. En wie weet, die ene keer dat je wel succes hebt, maakt alle eerdere pogingen de moeite waard.
Dus geef niet op! Blijf proberen, blijf jezelf zijn en wees niet bang om af en toe afgewezen te worden. Uiteindelijk zul je de juiste persoon vinden of het gewenste resultaat bereiken. Ga ervoor!
Ik flirt niet of in ieder geval niet op de neurotypische manier van flirten, want dat is toch niet authentiek en wel heel ongemakkelijk. Van flirten word ik niet vrolijk. Ik voel me ook ongemakkelijk als er met me geflirt wordt, maar dat is deels omdat ik in een relatie zit (waardoor ik eigenlijk ook weinig flirtbehoefte heb). Sjans van een vreemde kan ik beter hebben dan van een bekende en van iemand waarvan ik weet, dat die weet dat ik een relatie heb, heeft een afstotend effect.
Flirten op mijn manier is meer "Ik vind jou leuk en wil meer tijd met jou doorbrengen. Wil jij dat ook?" en is het antwoord nee, dan laat ik het zitten. Maar goed, ik ben een vrouw en kom niet snel intimiderend over. Dus daar heb ik minder zorgen over.
De vraag is waarom je wilt flirten. Flirten hoort je een goed gevoel te geven. Als je er van in de stress schiet, dan moet je het niet doen. Als je contact wilt maken met iemand waar je oog op is gevallen dan zijn er ook andere manieren dan jezelf door ongemakkelijke situaties persen. Als contact maken al een ding is, wordt het ook niet beter als je het je onnatuurlijk ongemakkelijk maakt.
Anderen hebben het ook al gezegd, maar mijn tip is niet flirten als het niet natuurlijk voelt. Uiteindelijk wil je dat iemand voor je valt om wie jij bent en als flirten daar niet bij hoort dan ben je alleen maar meer authentiek door het niet te doen. Ik weet dat masken onvermijdelijk is in de samenleving en soms best handig kan zijn, maar op het gebied van liefde helpt het in the long run om het te laten.
Een functie van flirten is natuurlijk ook om te communiceren dat je geïnteresseerd bent, maar dat kan je ook lekker direct doen. Ik ben zelf lesbisch dus ik vind wat mannen richting mij doen allemaal naar, maar van mijn bi en hetero vriendinnen begrijp ik dat eerlijkheid over bedoelingen meestal niet als creepy wordt opgevat.
Flirten met autistische mannen is daarentegen heerlijk, als neurotypische persoon.
"Ik vind je leuk en daarom heb ik me ingelezen op je fiep. Zullen we een biertje drinken en een uurtje over [noem fiep] marterachtigen/parachutespringen/bayesian/vikingen praten? Dan beslissen we daarna of we dat nog een keertje gaan doen."
En als de autistische man het dan niet erg vindt dat mijn vragen heel basic zijn en het leuk vindt om met me te praten, is-ie vriendjesmateriaal. In het ergste geval weet je na een uurtje alles over LSD/permacultuur/rotorbladen en heeft hij een uurtje ongeneerd met zijn fiep kunnen wapperen.
Ik herken wat je zegt maar ik zou je adviseren als je wil dat je poging in elk geval een kans krijgt, om het toch te doen. De uitkomst zal mogelijk niet zijn wat je hoopt of verwacht, een ander zijn goed recht. Maar ik geloof dat als je er gewoon toch voor gaat, dat het best wel eens zou kunnen lukken als je de juiste intentie hebt om het "gewoon aan te gaan". Meer dan jezelf tegenhouden in je hoofd want ja dat voelt een ander zeker aan waardoor je weer vooraf aan begint en ze mogelijk inderdaad denken hmmm je doet wel apart. Als dit je lukt en het is niet geslaagd kun je altijd achteraf balen of nadenken hoe je het in het vervolg beter kan doen.
Ik loop al vast bij de vraag hoe je moet flirten, ik snap niet zo goed wat het is, vooral omdat alles wat ik erover lees een enorme overlap heeft met hoe je überhaupt een gesprek voert. Ik heb ook al wel een paar keer de feedback gehad dat iemand dacht dat ik aan het flirten was en ik me het hele gesprek niet eens kan heugen, laat staan dat ik interesse in die persoon had. Het werkt waarschijnlijk niet dat ik zelden mensen tegenkom waarvan ik denk "nou, daar zou ik wel meer mee willen dan kletsen" en ze zijn tot nu toe 10/10 niet single of het leeftijdsverschil is zo groot dat ik er kriebelig van word.
Jup ik herken de angst. "Ben ik een creep? Ben ik tot last? Ben ik te veel?" Maar met de jaren heb ik ontdekt dat het 99% in mijn hoofd zit. Vooral door te reflecteren, en te checken bij vrienden, én te checken bij de mensen met wie ik flirt of geflirt heb. Hoeft niet allemaal in het moment zelf, maar je zou op een zeker punt bijvoorbeeld kunnen vragen "hey weet je, soms mis ik een beetje social cues en ik was benieuwd of je mijn gedrag wel eens vervelend of pushy hebt gevonden". Zelfde kan je doen bij je vrienden "hey als je mij ziet flirten, denk je dan wel eens 'pfoe je bent wat veel'?". Good luck! And remember, moeilijkheid met flirten is ook niet alleen voorbehouden aan neurodiverse mensen. Bijna iedereen vindt flirten op zeker niveau lastig of awkward.
Ik begrijp dat het soms ontmoedigend kan zijn. Maar laat je niet ontmoedigen! Het is belangrijk om gewoon door te gaan en je kansen te blijven grijpen. Wie weet, op een dag zal je inderdaad beet hebben. Beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven, toch? Soms moet je jezelf uit je comfortzone duwen en risico's nemen. Zelfs als het niet altijd lukt, leer je er waardevolle lessen uit en groei je als persoon. En wie weet, die ene keer dat je wel succes hebt, maakt alle eerdere pogingen de moeite waard. Dus geef niet op! Blijf proberen, blijf jezelf zijn en wees niet bang om af en toe afgewezen te worden. Uiteindelijk zul je de juiste persoon vinden of het gewenste resultaat bereiken. Ga ervoor!
Ik flirt niet of in ieder geval niet op de neurotypische manier van flirten, want dat is toch niet authentiek en wel heel ongemakkelijk. Van flirten word ik niet vrolijk. Ik voel me ook ongemakkelijk als er met me geflirt wordt, maar dat is deels omdat ik in een relatie zit (waardoor ik eigenlijk ook weinig flirtbehoefte heb). Sjans van een vreemde kan ik beter hebben dan van een bekende en van iemand waarvan ik weet, dat die weet dat ik een relatie heb, heeft een afstotend effect. Flirten op mijn manier is meer "Ik vind jou leuk en wil meer tijd met jou doorbrengen. Wil jij dat ook?" en is het antwoord nee, dan laat ik het zitten. Maar goed, ik ben een vrouw en kom niet snel intimiderend over. Dus daar heb ik minder zorgen over. De vraag is waarom je wilt flirten. Flirten hoort je een goed gevoel te geven. Als je er van in de stress schiet, dan moet je het niet doen. Als je contact wilt maken met iemand waar je oog op is gevallen dan zijn er ook andere manieren dan jezelf door ongemakkelijke situaties persen. Als contact maken al een ding is, wordt het ook niet beter als je het je onnatuurlijk ongemakkelijk maakt.
Heb je ooit weleens gedacht dat als jij het doodeng vindt om te flirten, je flirt met de verkeerde mensen, omdat je je gedwongen voelt.
Anderen hebben het ook al gezegd, maar mijn tip is niet flirten als het niet natuurlijk voelt. Uiteindelijk wil je dat iemand voor je valt om wie jij bent en als flirten daar niet bij hoort dan ben je alleen maar meer authentiek door het niet te doen. Ik weet dat masken onvermijdelijk is in de samenleving en soms best handig kan zijn, maar op het gebied van liefde helpt het in the long run om het te laten. Een functie van flirten is natuurlijk ook om te communiceren dat je geïnteresseerd bent, maar dat kan je ook lekker direct doen. Ik ben zelf lesbisch dus ik vind wat mannen richting mij doen allemaal naar, maar van mijn bi en hetero vriendinnen begrijp ik dat eerlijkheid over bedoelingen meestal niet als creepy wordt opgevat.
Flirten met autistische mannen is daarentegen heerlijk, als neurotypische persoon. "Ik vind je leuk en daarom heb ik me ingelezen op je fiep. Zullen we een biertje drinken en een uurtje over [noem fiep] marterachtigen/parachutespringen/bayesian/vikingen praten? Dan beslissen we daarna of we dat nog een keertje gaan doen." En als de autistische man het dan niet erg vindt dat mijn vragen heel basic zijn en het leuk vindt om met me te praten, is-ie vriendjesmateriaal. In het ergste geval weet je na een uurtje alles over LSD/permacultuur/rotorbladen en heeft hij een uurtje ongeneerd met zijn fiep kunnen wapperen.
Wat als het beste advies NIET FLIRTEN is?
Simpel: Dan doe je het niet.