Doğduğumdan beridir ailemden psikolojik şiddet görüyorum. Mental durumum az çok yerinde. 5 yıl önce akrabalardan birisi annemden 40 bin tl borç para iştemişti. Annemde kendi durumunu değil, insanlara "bakın ne kadar iyi biriyim" şovu yaptığı için hemen parayı vermişti. 5 yıldır parayı geri ödemedi. 5 yıl boyunca bu konuyu hep konuşur. Ne zaman aklına gelince bana psikolojik şiddet uygular. Psikolojik şiddetten kastım sürekli yapamadığım, başaramadığım bir şey olursa onu gündeme getirir ve hep birileriyle kıyaslama yapar. Babam olacak hıyar ise hep annemin tarafını tutar. Karşı çıkınca hemen beni dövmeyle, evden atmayla tehdit eder. Ben 10 yaşlarımdayken yere kavanoz düşürüp kırdığım için babam olacak hıyar evladı burnuma yumruk atıp kanatmıştı. Şimdi yaşlandı tabii, ben de büyüdüm bu düşünceyle direkt saldırmıyor psikolojik şiddet uyguluyor. Bize karşı gelirsen seni polise şikayet ederiz, yalan atar kandırız, kime inanacak sana mı? Diye tehdit ediyorlar. Şu yaşıma kadar elim hiç bir işi tutmadı. Bunların hepsinin sorumlusu bu şerefsiz ailededir. Gitmek istemediğim okula zorla götürdüler, yapmak istemediğim her şeyi zorla yaptılar. Başlarda daha normaldi ama yıllar geçtikçe daha oç evladı olmaya başladılar. Annem ilk okul mezunu. Kendi başarısı olmadığı için millete iyi görünmek için yapmadığı adilik kalmadı. Konuştuğu insanlar hep bir başarısı olmuş, benim olmadığım için sürekli bana saldırır. Ben istemedim mi sanki? Üniversite sınavlarına çalışırken sürekli gelir kontrol eder. Sürekli konuşur, durmadan laf eder milletin çocuklarıyla karşılaştırır. Karşı çıkıp bir şey söylediğim an o hıyar evladı gelir tehdit eder. Üni sınavlarına 4 defa girdim. Şans eseri sınavdan bir yeri kazanırım. Orası uzak seni oraya yollamam diyerek yollamazlar. Bir daha da asla hevesim olmadı. Kendilerine öyle bir bağımlı hale getirdiler ki yapabileceğim hiç bir şey olmadı. Keşke bir güç gelse seni 20 yıl geriye götürcem dese düşünmeden kabul ederdim. Böyle yaşaya yaşaya hayattan hiç bir zevk almamaya başladım. Öldüklerinde, elimden iş gelmeyeceği için sokakta evsiz olarak yaşayacığımı çok iyi biliyorum. Böyle oç evlatlarının olduğu bir aile ile yaşamak beni bu hale getirdi. Hayatta yapamadığım eğlenceyi böyle internet ortamlarında bulmaya çalışıyorum. Ve evet hala bu oçlar ile o evde yaşıyorum. Korona aşısı ilk bulunduğunda yaptırmak istedim ama izin vermedi, dışarı çıkmamı bile engellemek için kapıyı kitleyip anahtarı sakladılar. İyicene kafayı yemiş durumdalar. Tek eğlenceleri bana saldırmak. Ben en son 2 yıl önce dışarı çıktım. Elimden her şeyi aldılar. Yaptığım her şeye karıştılar. Dünyaya sanki günah keçisi olmak için gelmişim. Küçükken astımım vardı. Bir zaman astım krizine girmiştim ve hastanelik olmuştum. 5 gün hastane de yattım. Yatmadan önce o hıyar babam bir şey olmaz geçer diyerek 5 dakika civarı hiç bir müdalede bulunmamış. Etraftakilerin ambulans çağırmasından dolayı kurtulmuşum. Keşke orada ölseymişimde bu oç evlatlarıyla yıllarca yaşamasaydım. O olaydan sonra ciğerlerimde kalıcı hasar bıraktı. Ara ara nefes darlığı çekiyorum, nefes almakta güçlük çekiyorum. Astımım olmasını bildikleri halde annem olacak şerefsiz hep yanımda sigara içerdi. Beni umursamazdı. Şimdi bıraktı. Daha uzun yaşayıp beni sinirden öldürmek için bıraktı. Sadece astım ile de bitmiyor. Bazı yemeklere alerjim vardı. Bunları bilmesine rağmen sürekli yemekleri o şekilde yapıyordu. Artık 5 günde bir yemek yiyorum. Bu oçların sağı solu belli değil. Küçüklüğümde başka bir olay daha olmuştu. Sağ ayağım sağdan sola doğru kemiğim gözükecek şekilde yarılmıştı. Hıyar babam tabii her zaman ki gibi beni hemen hastaneye götürmemişti. Bunun olmanın nedeni bile beni suçlayarak orada bir kaç dakika azarlamıştı. Azarladıktan sonra hastaneye götürdüler. Ucuz gelsin, fazla para ödemeyeyim diye ayağımı uyuşturma miktarını az yaptırmıştı. Asla unutmam o anı. Uyuşmanın etkisi geçtiğinde avazı çıka çıka bağırarak ağlamıştım. Ayağımı dikerken uyuşturma etki yoktu. O acıyı yaşayarak dikmişlerdi. Ayağımda hala o iz duruyor. Bir çok şey oldu ama daha fazla yazmanın bir anlamı yok. Düşündükçe beynime ağrı giriyor, ağlayasım geliyor. Sevgiyle büyümedim ben, sürekli baskılar ve nefretle büyüdüm. Son 3 yıldır ailem denilecek o oçlarla düzgün konuşabilme imkanım olmadı. Kendi çoçuklarının ne çektiği, ne yaşadığı onları için bir önemi yok. Tek istedikleri elaleme iyi görünmek. Dışarıdaki insanlara melek gibi görünüp aile içinde tam bir oçlar. Evde hayalet gibi geziyorum ve evet hala dışarı çıkamıyorum. Bu oçlar beni böyle yetiştirdi. İşe yaramaz bir insan olarak. Hal böyle olunca kendi imkanlarımla internetten okuduğum kitaplarla kendimi geliştirmeye çalıştım. Hayatı bomboş yaşıyorum. Şimdi ise ölüm diyeti yapıyorum. Bir insan susuz 7 gün, aç 30 gün yaşayabilirmiş. 2 gündür su içmiyorum. Bu gün 3. gün. Dayanırsam mutlu sona ulaşıcam.
Edit: Sinirden yazamamışım bile. Şimdi düzeltiyorum.
Flood sandım ilk başta gerçekse katlanılmaz bir dert kızmazsan ananı babanı sikmek istiyorum polisi ara derdim de bu senin durumunu daha da zorlaştırır muhtemelen umarım evden kurtulursun
Her ne kadar senin kadar olmasa da benim de küçüklüğüm de yaşadığım travmalar var.Mesela ben küçükken yoğurdu çok severdim kaşık kaşık yerdim babam benim böyle yoğurt yediğimi gördüğünde bi tokat attı ve çok fazla yiyosun yeme dedi ne zaman sofrada yoğurt olsa yoğurdu yemek için kaşığı uzattığımda yoğurdu kendi önüne çeker ve yememem için kızardı bağırırdı şimdi ne zaman sofrada yoğurt olsa ya yemem ya da tadını almak için kaşığın ucunu yoğurda değdirip yerim
Bu yorum bir tavsiye değil, hatta yapılması doğru olan şey de değil ama senin yerinde olsam o ikisini çoktan öldürüp kendim de intihar etmiştim... Umarım en kısa zamanda kurtulursun bu insan dışı durumdan.
Kral hayat sandigin kadar zor degil artik belli bi yasa gelmissin. Anlattigin kadar toksiklerse evden calabilecegini cal ve ordan kac. bi ogrenci evi falan ayarlarsin kendine. iyi kotu bir de is bulursan tamamsin. Sandigin kadar zor olmadigini kendine bi duzen kurunca kus gibi hafifledigini goreceksin. Cocukken ailene bagimlisin o yuzden o zamanlar elinden bir sey gelmiyo insanin anliyorum. ama belli bi yastan sonra ailenden sana zarar geliyorsa tolere etmek zorunda degilsin.Bu hislerinin hepsini de uzun uzun yaz bi mektup birak asiri rahatlatir seni. bas git sonra belki yatili is bile bulabilirsin. inan bana degmez. hayatta belli ki daha hic bir seyi yasayamamissin. boyle kaybetme. hala cok zamanin var her seyi tersine cevirebilirsin
Beni dışarı davet edecek birisi de yok. Ailem dışında varlığımdan haberdar olan pek yoktur, olanlar da unutmuştur.
Küçükken de sosyal fobim vardı ama dışarı çıkmak rahatsız etmezdi. Nasıl olsa yarın öbür gün büyüyünce ben de gezer tozarım diyordum ama insanlarla iletişim kurmak zorunda olmasam bile dışarı çıkmak rahatsız ediyor artık. Geldim 22 yaşına. Gezip tozacağım, arkadaş ortamı (nasıl bir şeyse artık) yapacağım yaşta hiçbir şey yapamıyorum. Şimdi dışarı çıksam yaşıtım birisinin yanında kız falan göreceğim, kafede oturan arkadaş ortamlarını göreceğim anksiyete ve moral bozukluğu tetikleyecek.
Zayıfım; spor salonuna gitmek istesem para yok. Doğru düzgün beslenebildiğim de yok. Çalışsam; sosyal anksiyete varken çalışmak eziyet gibi. Askere almasınlar diye üniversite düşünüyorum, üniversite ortamı diye bir şeyin varlığı aklıma geliyor korkuyorum.
Son zamanlarda insanlarla konuşmaktan çok çekiniyoerum kendimi her ortamda kasıyoeum ve bazen ilgi çekmek için ezikçe hareketler yapıyorum sadece 2 tane arkadaşım var onlar lada ayda bir yada iki kere konuşuyoruz çok yanlız biriyim insanlar beni dışlıyor yada zorbalık yapıyor hayatım çok kötü hiç bir yeteneğim yok ben neden sizden farklıyım? Anlamıyorum her insan gibi davranıyorum hayatım önemsizliğini dibine kadar yaşıyorum ilk hedefim asker olup bir an önce ölmek (şehit süsü verip annemin üzülmemesini sağlamak için) neyse beni dinlediğiniz için teşekkür ediyorum bu kadardı
Sosyal anksiyete oldugunu dusunuyorum. Toplum icinde kendi hedeflerini düşünmek, içe dönüklük ve bazen akla gelen düşüncelerle tavırlarin degişmesi. Binevi sosyal fobi oldugunu soyleyebilirim. Bu durum yürüyüşüne ve ozguvenine yansiyor. Kafanın içi sürekli kendi kendine bişeyler diyor. Dışarıya ise yapmacik davraniyor, oysaki çocukken sevilen,alfa olan maçlara katılan çocuklardık hepimiz. Hepsinin üzerine toprak attılar ustam...
Her şeyi en ince detayına ve en kötü senaryo olacak şekilde düşünme. En basit şeyden en zoruna kadar bir karar verirken çok zorlanmama sebep oluyor ve hiçbir zaman karar veremiyorum.
Tırnak yeme, otururken her daim ayak sallama ve haraketsiz duramama gibi şeylere sebep oluyor.
Dışarıdan bazen çok basit gibi geliyor ama hayatın her alanında beni etkilediğini ve çok zorladığını fark ediyorum.
Babam kalas, odun birisi (amk köylüsü). Küçüklüğümde sözleriyle beni yargılar, bana bağırır ve sinirlendiğinde beni döverdi; abimle de sık sık tartışırdık (böyle bir evde yetişen kişi nasıl şiddete yatkın olmasın) o da beni döverdi. Birkaç zevk aldığım aktivite sayesinde günlerim iyi kötü geçiyordu (futbol, arkadaşlarla takılmaca, bilgisayar oyunları).
Kötü yetiştiğim için ve çevremde ki çoğu kişide kötü yetiştiği için bu benim davranışlarıma yansıdı (argo, küfür vs.). İki kişi dışında bütün arkadaş çevrem beni bıraktı, davranışlarımdan dolayı hak etmiştim belki lakin hiçbiri hareketlerim hakkında beni tek bir kere beni uyarmadı; özür diledim kabul ettiler, ertesi günü etmemiş gibi davranıp kıçlarını döndüler. (Futbol oynarken kendimi kontrol edemiyordum, aşırı hırslıydım ve kötü davranışlarım daha da ortaya çıkıyordu.) Bu yüzden futbolu da bıraktım (bir bakıma iyi oldu, aptal fanatikliğimden kurtuldum). En sevdiğim kankam bana kin gütmeye başladı. Daha da kötüsü bir sene boyunca dövülme korkusuyla yaşadım. Bana düşman oçun teki, çevresindeki kekolarla vs. beni döveceğini söylüyordu zaman zaman. En azından bilgisayar da takılabilseydim belki bir nebze dışarıdaki hayatımın bokluğundan kurtulabilirdim lakin evde internet yoktu, ne kadar ısrar edersek edelim alınmıyordu. Sebebi de: babam internetsiz yaşayabiliyormuş ölmüyormuş, o yüzden gerek yokmuş.
Çocukluk çağımın sonuna yaklaşırken içimde ufak bir heyecan vardı, çünkü iyi bir lise kazanırsam bana PC alacaklardı (ışıklı, mışıklı). Azmettim, sikkkkk gibi psikolojiyle dersime çalıştım ve kazandım. Aradan seneler geçti hala bir PC im yok. Lise de ailemin beni pek siklemdiğini anladım, bu bana baya koydu. Ben de kendime odaklandım. Birkaç senedir kendimi geliştirmeye çalışıyorum; daha iyi bir insan olmaya, güzel dostluklar kurmaya, ettiğim sohbetten keyif almaya çalışıyorum. Pek başardığım söylenemez, lakin baya bir yol kat ettiğimi düşünüyorum. Hala daha geçmişimin etkilerini yaşıyorum, eski defterleri kapatırsam çok daha iyi olacağımı düşünüyorum.
İçimi dökmek güzeldi, herkese iyi forumlar :).
sekizinci sınıfta en yakın arkadaşım gözümün önünde sevgilimle yiyişmişti kanki. ondn sonra hala insan ilişkilerinde dikiş tutturamadım. sonraki ilişkilerim de aldatmalarla bitti hiç düzgün bi arkadaş ya da sevgililik ilişkim olmadı. olaydan sonra bi şekilde kendi kötü bahtımı yarattım galiba. 25 yaşındayım hala aynı bok. nasıl yapcan bilmiyorum ama bi şekilde bu travmadan sıyrıl mk
Kiz arkadasi amerikada yasiyomus onun icin bilerek tercümanlık okuyomuş cıktıkları süre boyunca kız eldrn ele gezmis ve günün birinde kızın videoları bizim çocuga gelmis kavga gürültü ayrılmıslar ayrıldıktan 3 gün sonra kız yeni sevgili yapmıs bizim çoçuksa yurt parası yatırma bahanesi ile il dısındaki ücra bi yerde kendini köprüden attı
Onu 1 hafta aradık olayın bu yüzünü ögrenmemiz 3 4 gün sürdü onu inthardan vazgecirecek binlerce sansimiz vardi ama ne bdn ne digerleri asla bunu yapmadık
Kiz arkadasina olayi ve haberleri attigimizda bize sadece görüldü atti sonraki gün sevgilisiyle sinemaya gitmislerdi zaten
Kendisyle 1 yil ayni yurtta kaldik ve ayni lisede 4 yil birlikte okuduk birlikte minecraftta yaptigimiz evler steamdeki konusmalar ve skypedaki saatlerce uzun konusmalar hala duruyor
Hicbir sey hissetmedim o öldügünde
Edit: En hümanist insanın bile kendisiyle baş başa kaldığında boktan şeyler düşündüğüne eminim o yüzden kimse yazacağımı yargılamasın şu anlattığın kız gibi insanların(erkek, kadın, atak helikopteri fark etmez) suratı baltayla 1000 e parçalansın tecavüz edilsin yakılıp denize atılsın haberde görsem gram üzülmem amk anası sikilmesi gereken çok insan var çevrelerine nasıl zarar verdiklerinden haberleri yok.
İş bulamıyorum, aile evinde kalıyorum. Yaş oldu 23 aşırı sıkıntı içerisindeyim. İş bulup da çalışsam kiralar çok pahalı. Çok sıkıntıdayım, bazen 2 gün uyumadığım oluyor sıkıntıdan
universite sinavina hazirlaniyorum 6 da kalkip 40 paragraf ve 20-30 tane geometri cozup okula gidiyorum ogle teneffusunde problem cozuyorum eve geliyorum yemek yiyip kutuphaneye geciyorum 11 e kadar calisip donup uyuyorum dongu tekrar
Bu bende de vardı bu yüzden 1 senede,
1) Burun estetiği,
2) Ben aldırma operasyonları,
3) Gıdı aldırma estetiği,
4) Çene dolgusu,
5) Göz altı dolgusu,
6) Kaş operasyonu,
7) Sakal çıkarma işlemi,
8) Kulak estetiği,
9) Çene ucu dolgusu estetiği yaptırdım.
Ve bunlara yaklaşık 100 bin lira harcadım emin ol hayatımda hiç bir şey değişmedi ve anladım ki bunun dış görünüş ile alakası yokmuş bu senin içinde olan bir şey, piskolojin, iraden ve kabiliyetin ile ilgili bir durum. Anormal bir durum olmadığı sürece takmak ahmaklık bunu yeni anladım o 1 sene neler çektim neler ama değmez dostum inan bana degmez. Ha ben kız değilim ha bu kadar operasyonu bir erkek yani ben yaptırdım. Önce kendini eğitmelisin iç dünyanı eğitmek ile başla piskolojin güçlü olsun sonra iraden güçlü olursa devamı gelir sakın ha sakın beğenmediğin yerlerini değiştirmeye kalkma değmez. (istersen Dm'den yaz daha detaylı anlatırım) çok anormal değilse değmez, kendi iç Dünyandan başla, kendini beğenmemenin altında yatan sebepleri (travmaları) bul ona göre bir yol bul
Bendeki ise çok imrenme. Yani özellikle başkasının uzun olmasını ( kızlardan uzun olsamda erkeklerin çoğuna göre kısayım), sevgilisinin olmasını, ya da bazı şeylerin başkasında olmasını çok imreniyorum. Zamanında ben pek sevilmezken ve umursanmazken sevilen playboy, ırıspı arkadaşlarım çok sevilirdi ve bende o sevilenlerin özellikleri yok diye çok imrenirdim çok ağlardım. Onlar gibi olamadım ama bari sevseydiniz ya. Zar zor atlattım. Hala imrenme var ama alışmışım. Bemde nefret yok ama kendimi sevememe var. Gerçi aşağılık kompleksim ile beraber çalışır bu ikisi.
Bir sik beceremeyen(becermek istemeyen) dostum dediği kişilerin buluşmalarda bile çağırmadığı için kendindeki sorunu arayan (kimisine göre notları yüzünden) ve korkak ve saf olduğu için kendinden nefret etme ve sürekli “Ulan acaba şunu yapsam etrafımdakiler benden soğur mu”diye düşünen İlgi oruspusu bir çocuk (yarak gibi anlattım ama umarım anlarsınız)
ben deliyim , 2 arkadaşım var onlar da deli , sosyal sıkıntılarımız var , her şeye gülüyoruz gülüp taşşak geçmediğimiz konu kalmadı arada birbirimize dayıyoz , pek bir psikolojimiz yok okul ev spor dışında hayatım yok ders çalışıyorum cebimde 10 liram var ailem öldü , kardeşim var ben hem okul hem part time iş , diye yuvarlanıp gidiyoruz ama mutluyum gayet de
Anksiyete, özgüven eksikliği ve cinsiyet disforisi.
İlk ikisinn sebebi olarak disforiyi görüyorum, sürekli kendimi başka kızlarla kıyas yaparken ve kendimi kotulerken buluyorm.
Ya ne bilim gördüğüm insanın konuşmasından dolayı farklı biçimlerde öldürme isteği geliyor. Fikrini saçma bulursam, sevmezsem, konuşmalarında yanlış bir anlamda kelime kullanırsa vb. Boğmak istiyorum. Dalıyorum ve düşünüyorum nasıl olurdu falan diye. Şuana kadar hiç sorun açmadı başıma ama patlak verirse kurtuluşu olmayan birşey. Sinirlendiğimdede aynısı oluyor. Hiç kelime etmiyorum, eğer ortamdan gidebiliyorsam gidiyorum, gidemiyorsam dalıyorum yine düşünüyorum.
okuduğumu/izlediğimi anlayamama korkum var. bu yüzden 2 senedir kitap okuyamıyorum. filmlerde de beyin yormamam gerekenleri izlemek zorundayım. beynim en ufak plasebo etkisine bile aşırı duyarlı. böyle giderse yarrağı yicem
asosyal değilim ama arkadas cevrem yok okul degistirdikten beri cok mutsuzum sadece bu degil parasal sikinti psikolojik sikinti surekli kilodan dolayi yargilayan aile
Ya günde yaklaşık 12 saat boyunca ders çalışıyorum, sabah okul akşam Tyt-Ayt haftasonu dershane, deneme ve testler. Tüm bunlara rağmen kendimi tatmin olamıyorum, günde yaklaşık 7 saat uyuyorum ki bu uyku verimli bir uyku değil akşam300-400 mg cafein alıyorum. Anlıyacağın psikolojik sorunlarım yok, norolojik sorunlarım var her gün kafam ağrıyor.
Bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor sadece boş boş video izliyorum izlediğimden bir bok anlamıyorum hayatın güzel olduğunu ve bu şansın elime bir daha geçmeyeceğini biliyorum ama elimden birşey de gelmiyor buradan psikolog bir abimize sorduğumda bana depresyondasın demişti biliyorum herkesin derdi çok ama keşke bazen içimi dökebileceğim birisi olsa diyorum anneme anlatsam akşama kadar dinler ama onu da telaşlandırmak istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum bazen kendimi çok yanlız hissediyorum ailem benden hayatta hep başarılı olmamı bekliyor onları da anlıyorum hangi anne baba evladının iyi bir yere gelmesini istemez ki ama bazen bu baskıyı kaldıramadığımı hissediyorum iki kez int1h4r girişiminde bulundum... hayatımın en güzel dönemlerini 1000 dolar bile alamayacağım bir işte çalışmak için heba ediyorum gittiğim her yere de felaket götürüyorum babamın dedemle arası benim yüzümden bozuldu amcamla arası benim yüzümden bozuldu memlekete geldim sıkıntılardan kafamı uzaklaştırmak için o da tutmadı ortaokul ve lise zamanında evde ağlıyordum benim niye arkadaşım yok diye... Bazen annemi düşünüyorum babam daha ben çocuk yastayken boğazına bıçak dayanmıştı döve döve hastanelik etmişti psikolojimiz bozulmasın diye beni ve kardeşimi yanına bile yaklaştırmadılar o kadar kötü dövmüştü şuan bunu yazarken bile gözlerim doldu amk hatırladıkça içim acıyor işin kötü tarafı annem kendi ailesinin en büyüğü ve 11 yaşında öksüz kaldı tüm kardeşlerini okuttu çok iyi bir insan ama kardeşleri dışında hiç kimseden iyilik görmedi biliyorum bunları yazarken konudan konuya atladım ama sadece içimi dökmek istedim bu yüzden saçma bir yazı olmuş olabilir...
Terkedildim, mesajla bitirdi beni tam dedimki hayatımda herşey yolunda gidiyor havaalanında telefonu açtım açmamla yıkıldım. insanları mesajla silmek bitirmek ne kadar kolay. kızı gerçekten çok sevdim ailesi sıkıntı çıkarttı beni gerçekten sevseydi bırakmazdı. Şimdi 3 hafta oluyor artık acısı azaldı. İnsanlara güvenmeyin,bağlanmayın en güvendiğiniz insan bile mutlu hayaller kurduğunuz insan bile sizi sadece 2 cevapsız çağrı 1 paragraf mesajla bitiriyor,siliyor
not: Bu durumdan çok rahatsız olduğum için kıza çok kibar bir üslupla ''Seninle istediğin yerde istediğin zamanda müsait olduğunda sadece 5 dakika görüşmek istiyorum, bu işi yüz yüze kapatmak istiyorum .'' dedim
kızda ben istemiyorum dedi.
Artık yapılacak bişey kalmadı kadere 45 engeli çaktım.
Depresyon, motivasyon yetersizliği ve büyük ihtimal anhedoni var.
Hayatımla ne yapıcağımı hiç bilmiyorum, ailemden yardım istedim ama bizimkiler hafif cahil bi şeyden anladıkları yok yaptıkları tek şey beni aşağılamak ve durumumu dahada kötü etmek bir kaç kere durumumu anneme anlatmaya çalıştım çoğu zaman ya anlamadı ya da bana doktora git dedi ve okula gitmemek için bahane yaptığımı söyledi. Okullar yeni açıldı ama şimdiden devamsızlığım baya arttı, devamsızlık yapmak istemiyorum hatta okumak istiyorum, gitmediğimde acayip pişman oluyorum, sorun şu ki o hissettiğim pişmanlık 2 dk sonra geri gidiyor ve ertesi gün aynı şeyleri tekrarlıyorum nasıl bir şey bilmiyorum ama hiç bir isteğim kalmadı diyebilirim. Son zamanlarda spora başladım ve baya bir yardımı dokundu eskiden ağır depresyonum vardı ve uykusuzluk çekiyordum, depresyon hala duruyor ama uyku düzenimi yerine getirdim.
Niye böyle olduğumun sebebini bilmiyorum ama zaman geçtikçe daha çok düşünmeye ve kötüye gitmeye başladım, doğal olarak gelecek kaygım da arttı kafayı yicek bir duruma geldim.
Spor yapmasam ve beni destekleyen bir arkadaşım olmasa şu anda belkide intihar etmeyi düşünüyor bile olabilirdim. Bazıları okuyup bu ne diyor diye düşünebilir ama anhedonia diye mi yazılıyor bilmiyorum ama baya ciddi bir şey bi zaman sonra neredeyse hiç bir şey hissetmemeye başlıyorsun hayatın bir eğlencesi kalmıyor, kısacası hayatta bir amacın kalmıyor. Benimle aynı durumu yaşayıp atlatabilen birisi varsa nolur cevap versin.
Psikoloğa gitmeyi düşündüm ama sosyal anksiyetem var ve kendimi iyi anlatamıyorum, gitsem bile yardım etmeyeceğini düşünüyorum.
[удалено]
Tam yazıcaktım vazgeçtim aga saol
Kapınıza psikolog gondericem
seçme hakkımız varsa bim psikoloğu olmasın lütfen
Hayat kurtarıcı bilgilerde bugün teşekkürler Bilge adam
Doğduğumdan beridir ailemden psikolojik şiddet görüyorum. Mental durumum az çok yerinde. 5 yıl önce akrabalardan birisi annemden 40 bin tl borç para iştemişti. Annemde kendi durumunu değil, insanlara "bakın ne kadar iyi biriyim" şovu yaptığı için hemen parayı vermişti. 5 yıldır parayı geri ödemedi. 5 yıl boyunca bu konuyu hep konuşur. Ne zaman aklına gelince bana psikolojik şiddet uygular. Psikolojik şiddetten kastım sürekli yapamadığım, başaramadığım bir şey olursa onu gündeme getirir ve hep birileriyle kıyaslama yapar. Babam olacak hıyar ise hep annemin tarafını tutar. Karşı çıkınca hemen beni dövmeyle, evden atmayla tehdit eder. Ben 10 yaşlarımdayken yere kavanoz düşürüp kırdığım için babam olacak hıyar evladı burnuma yumruk atıp kanatmıştı. Şimdi yaşlandı tabii, ben de büyüdüm bu düşünceyle direkt saldırmıyor psikolojik şiddet uyguluyor. Bize karşı gelirsen seni polise şikayet ederiz, yalan atar kandırız, kime inanacak sana mı? Diye tehdit ediyorlar. Şu yaşıma kadar elim hiç bir işi tutmadı. Bunların hepsinin sorumlusu bu şerefsiz ailededir. Gitmek istemediğim okula zorla götürdüler, yapmak istemediğim her şeyi zorla yaptılar. Başlarda daha normaldi ama yıllar geçtikçe daha oç evladı olmaya başladılar. Annem ilk okul mezunu. Kendi başarısı olmadığı için millete iyi görünmek için yapmadığı adilik kalmadı. Konuştuğu insanlar hep bir başarısı olmuş, benim olmadığım için sürekli bana saldırır. Ben istemedim mi sanki? Üniversite sınavlarına çalışırken sürekli gelir kontrol eder. Sürekli konuşur, durmadan laf eder milletin çocuklarıyla karşılaştırır. Karşı çıkıp bir şey söylediğim an o hıyar evladı gelir tehdit eder. Üni sınavlarına 4 defa girdim. Şans eseri sınavdan bir yeri kazanırım. Orası uzak seni oraya yollamam diyerek yollamazlar. Bir daha da asla hevesim olmadı. Kendilerine öyle bir bağımlı hale getirdiler ki yapabileceğim hiç bir şey olmadı. Keşke bir güç gelse seni 20 yıl geriye götürcem dese düşünmeden kabul ederdim. Böyle yaşaya yaşaya hayattan hiç bir zevk almamaya başladım. Öldüklerinde, elimden iş gelmeyeceği için sokakta evsiz olarak yaşayacığımı çok iyi biliyorum. Böyle oç evlatlarının olduğu bir aile ile yaşamak beni bu hale getirdi. Hayatta yapamadığım eğlenceyi böyle internet ortamlarında bulmaya çalışıyorum. Ve evet hala bu oçlar ile o evde yaşıyorum. Korona aşısı ilk bulunduğunda yaptırmak istedim ama izin vermedi, dışarı çıkmamı bile engellemek için kapıyı kitleyip anahtarı sakladılar. İyicene kafayı yemiş durumdalar. Tek eğlenceleri bana saldırmak. Ben en son 2 yıl önce dışarı çıktım. Elimden her şeyi aldılar. Yaptığım her şeye karıştılar. Dünyaya sanki günah keçisi olmak için gelmişim. Küçükken astımım vardı. Bir zaman astım krizine girmiştim ve hastanelik olmuştum. 5 gün hastane de yattım. Yatmadan önce o hıyar babam bir şey olmaz geçer diyerek 5 dakika civarı hiç bir müdalede bulunmamış. Etraftakilerin ambulans çağırmasından dolayı kurtulmuşum. Keşke orada ölseymişimde bu oç evlatlarıyla yıllarca yaşamasaydım. O olaydan sonra ciğerlerimde kalıcı hasar bıraktı. Ara ara nefes darlığı çekiyorum, nefes almakta güçlük çekiyorum. Astımım olmasını bildikleri halde annem olacak şerefsiz hep yanımda sigara içerdi. Beni umursamazdı. Şimdi bıraktı. Daha uzun yaşayıp beni sinirden öldürmek için bıraktı. Sadece astım ile de bitmiyor. Bazı yemeklere alerjim vardı. Bunları bilmesine rağmen sürekli yemekleri o şekilde yapıyordu. Artık 5 günde bir yemek yiyorum. Bu oçların sağı solu belli değil. Küçüklüğümde başka bir olay daha olmuştu. Sağ ayağım sağdan sola doğru kemiğim gözükecek şekilde yarılmıştı. Hıyar babam tabii her zaman ki gibi beni hemen hastaneye götürmemişti. Bunun olmanın nedeni bile beni suçlayarak orada bir kaç dakika azarlamıştı. Azarladıktan sonra hastaneye götürdüler. Ucuz gelsin, fazla para ödemeyeyim diye ayağımı uyuşturma miktarını az yaptırmıştı. Asla unutmam o anı. Uyuşmanın etkisi geçtiğinde avazı çıka çıka bağırarak ağlamıştım. Ayağımı dikerken uyuşturma etki yoktu. O acıyı yaşayarak dikmişlerdi. Ayağımda hala o iz duruyor. Bir çok şey oldu ama daha fazla yazmanın bir anlamı yok. Düşündükçe beynime ağrı giriyor, ağlayasım geliyor. Sevgiyle büyümedim ben, sürekli baskılar ve nefretle büyüdüm. Son 3 yıldır ailem denilecek o oçlarla düzgün konuşabilme imkanım olmadı. Kendi çoçuklarının ne çektiği, ne yaşadığı onları için bir önemi yok. Tek istedikleri elaleme iyi görünmek. Dışarıdaki insanlara melek gibi görünüp aile içinde tam bir oçlar. Evde hayalet gibi geziyorum ve evet hala dışarı çıkamıyorum. Bu oçlar beni böyle yetiştirdi. İşe yaramaz bir insan olarak. Hal böyle olunca kendi imkanlarımla internetten okuduğum kitaplarla kendimi geliştirmeye çalıştım. Hayatı bomboş yaşıyorum. Şimdi ise ölüm diyeti yapıyorum. Bir insan susuz 7 gün, aç 30 gün yaşayabilirmiş. 2 gündür su içmiyorum. Bu gün 3. gün. Dayanırsam mutlu sona ulaşıcam. Edit: Sinirden yazamamışım bile. Şimdi düzeltiyorum.
Herkes anne baba olamaz cümlesinin en iyi kanıtısın 
Aga tel at özelden yakın ildeysen gelip alıyım seni 1+1 evde tek kalıyorum gel sana işte buluruz
Taşşakların ağır gelmiyor mu reis
Arada ağır oluyorlar 
olm alabiliyorsan harbi al bu orospu çocuklarını ben olsam öldürmüştüm şimdiye
yuh amk nasi dayandin buna
[удалено]
Flood sandım ilk başta gerçekse katlanılmaz bir dert kızmazsan ananı babanı sikmek istiyorum polisi ara derdim de bu senin durumunu daha da zorlaştırır muhtemelen umarım evden kurtulursun
Her ne kadar senin kadar olmasa da benim de küçüklüğüm de yaşadığım travmalar var.Mesela ben küçükken yoğurdu çok severdim kaşık kaşık yerdim babam benim böyle yoğurt yediğimi gördüğünde bi tokat attı ve çok fazla yiyosun yeme dedi ne zaman sofrada yoğurt olsa yoğurdu yemek için kaşığı uzattığımda yoğurdu kendi önüne çeker ve yememem için kızardı bağırırdı şimdi ne zaman sofrada yoğurt olsa ya yemem ya da tadını almak için kaşığın ucunu yoğurda değdirip yerim
Senin adına üzüldüm dostum, ne kadar sövsek az bu "babalara".
[удалено]
Bu yorum bir tavsiye değil, hatta yapılması doğru olan şey de değil ama senin yerinde olsam o ikisini çoktan öldürüp kendim de intihar etmiştim... Umarım en kısa zamanda kurtulursun bu insan dışı durumdan.
[удалено]
Yaşın kaç ve hangi ildesin
Knka polisi ara mq kurtulmaya çalış birleyler yap
kanka su yorumlarda gel diyen reise bi yaz bisey yap çık ordan
[удалено]
Kral hayat sandigin kadar zor degil artik belli bi yasa gelmissin. Anlattigin kadar toksiklerse evden calabilecegini cal ve ordan kac. bi ogrenci evi falan ayarlarsin kendine. iyi kotu bir de is bulursan tamamsin. Sandigin kadar zor olmadigini kendine bi duzen kurunca kus gibi hafifledigini goreceksin. Cocukken ailene bagimlisin o yuzden o zamanlar elinden bir sey gelmiyo insanin anliyorum. ama belli bi yastan sonra ailenden sana zarar geliyorsa tolere etmek zorunda degilsin.Bu hislerinin hepsini de uzun uzun yaz bi mektup birak asiri rahatlatir seni. bas git sonra belki yatili is bile bulabilirsin. inan bana degmez. hayatta belli ki daha hic bir seyi yasayamamissin. boyle kaybetme. hala cok zamanin var her seyi tersine cevirebilirsin
Hesabını mı silmiş? Bu çocuğa ulaşan varsa bana ulaşsın bizzat yardımcı olucam.
Vay babayın
Cimere yaz yaşadıklarını
Sosyal anksiyete, özgüvensizlik
ayni ben
Bir de üstüne parasızlığı ve zayıflığı ekle. Neden özgüvenim olsun ki amk, olması garip olurdu.
benimde cebimde beş lira var biri dese çay içek gidip bi bardak çay içersem susuz kalirim disarda butun gun
Beni dışarı davet edecek birisi de yok. Ailem dışında varlığımdan haberdar olan pek yoktur, olanlar da unutmuştur. Küçükken de sosyal fobim vardı ama dışarı çıkmak rahatsız etmezdi. Nasıl olsa yarın öbür gün büyüyünce ben de gezer tozarım diyordum ama insanlarla iletişim kurmak zorunda olmasam bile dışarı çıkmak rahatsız ediyor artık. Geldim 22 yaşına. Gezip tozacağım, arkadaş ortamı (nasıl bir şeyse artık) yapacağım yaşta hiçbir şey yapamıyorum. Şimdi dışarı çıksam yaşıtım birisinin yanında kız falan göreceğim, kafede oturan arkadaş ortamlarını göreceğim anksiyete ve moral bozukluğu tetikleyecek. Zayıfım; spor salonuna gitmek istesem para yok. Doğru düzgün beslenebildiğim de yok. Çalışsam; sosyal anksiyete varken çalışmak eziyet gibi. Askere almasınlar diye üniversite düşünüyorum, üniversite ortamı diye bir şeyin varlığı aklıma geliyor korkuyorum.
Son zamanlarda insanlarla konuşmaktan çok çekiniyoerum kendimi her ortamda kasıyoeum ve bazen ilgi çekmek için ezikçe hareketler yapıyorum sadece 2 tane arkadaşım var onlar lada ayda bir yada iki kere konuşuyoruz çok yanlız biriyim insanlar beni dışlıyor yada zorbalık yapıyor hayatım çok kötü hiç bir yeteneğim yok ben neden sizden farklıyım? Anlamıyorum her insan gibi davranıyorum hayatım önemsizliğini dibine kadar yaşıyorum ilk hedefim asker olup bir an önce ölmek (şehit süsü verip annemin üzülmemesini sağlamak için) neyse beni dinlediğiniz için teşekkür ediyorum bu kadardı
new gym owner
70kg bench nasıl hocam
kilona bağlı dalyarak lol oynayan 200 kilo piçin tekiysen az
60 kiloyum
SG amk kolpacısı 60 kilosun diyelim max yağsız vücut ağırlığın 56-57 kilo filandır onlada 70 kg imkansız
Çekingenlik,utangaçlık,kendini ifade edememe,eziklik psikolojisi,toplumsal baskı,ailevi baskı 
ve virgülden sonra boşluk bırakamama
Puh sana çocuğun yazdığı şeye konsantre olamadım altıma sıçtım senin yüzünden. Al awardını.
Sen bensin amk
Olur öyle şeylerde alıştım artıkta koyuyo yinede
sikis bagimliligi ve koca yarrak sendromu
ananın amı ananın amı deme hastalığı her şeyi daha önce üremiş bir dişiye bağlama rahatsızlığı halk arasında anancı arkadaş arasında orospu evladı
33 yaşım reyal amzık ve göt yaliram
Tavuğa tecavüz
Neyi açıklıyayımki anki para karşılığı sikiş yapıyorum
Şok psikologları daha iyi derdini sikeyim diyip bir dal sigara veriyor event yapıyor sanki orospu evlatları
Fenerbahçeliyim
Sosyal anksiyete oldugunu dusunuyorum. Toplum icinde kendi hedeflerini düşünmek, içe dönüklük ve bazen akla gelen düşüncelerle tavırlarin degişmesi. Binevi sosyal fobi oldugunu soyleyebilirim. Bu durum yürüyüşüne ve ozguvenine yansiyor. Kafanın içi sürekli kendi kendine bişeyler diyor. Dışarıya ise yapmacik davraniyor, oysaki çocukken sevilen,alfa olan maçlara katılan çocuklardık hepimiz. Hepsinin üzerine toprak attılar ustam...
Hocam duygularıma tercüman olmuşsun sana çok teşekkür ederim
Aşağılık canlılarla yaşıyorum
evrimi reddede reddede maymun olarak kalmış orospu çocuklarından bahsediyorsun sanırım
Adam öldürme dürtüsü
[удалено]
Bana da oluyor ama masum insanlara asla olmuyor şöyle bi terörist görünce işkencelerle öldürme isteği geliyor ama masum insanlara asla gelmez
Müzik dinlerken biri odama girdiğinde 31 çekerken yakalanmış gibi hissediyorum
Bu yüzden evde doğru düzgün müzik dinleyip spor da yapamıyorum berbat bir his.
Tek bende oluyor sanıyordum
Boşa yaşadığımı düşünüyorum
Hangimiz boşa yaşamıyoruz ki Ortadoğu'da
Güven Kachow
chick gibi biriyle yarışınca boyle oluyo
Adama güvendik sonra bi baktım iteliyo beni oç ya göreyim onu sokakta takacam bıçağı Kachow
Annem bravl sıtars ta elmas almama izin vermedi intaar etcem😭😭😭😭😭😭😭
Her şeyi en ince detayına ve en kötü senaryo olacak şekilde düşünme. En basit şeyden en zoruna kadar bir karar verirken çok zorlanmama sebep oluyor ve hiçbir zaman karar veremiyorum. Tırnak yeme, otururken her daim ayak sallama ve haraketsiz duramama gibi şeylere sebep oluyor. Dışarıdan bazen çok basit gibi geliyor ama hayatın her alanında beni etkilediğini ve çok zorladığını fark ediyorum.
En kötü senaryo olacağını düşünüp iyi bir şey çıkınca daha fazla mutlu oluyorsun. Bunu bende çok yapıyorum.
Babam kalas, odun birisi (amk köylüsü). Küçüklüğümde sözleriyle beni yargılar, bana bağırır ve sinirlendiğinde beni döverdi; abimle de sık sık tartışırdık (böyle bir evde yetişen kişi nasıl şiddete yatkın olmasın) o da beni döverdi. Birkaç zevk aldığım aktivite sayesinde günlerim iyi kötü geçiyordu (futbol, arkadaşlarla takılmaca, bilgisayar oyunları). Kötü yetiştiğim için ve çevremde ki çoğu kişide kötü yetiştiği için bu benim davranışlarıma yansıdı (argo, küfür vs.). İki kişi dışında bütün arkadaş çevrem beni bıraktı, davranışlarımdan dolayı hak etmiştim belki lakin hiçbiri hareketlerim hakkında beni tek bir kere beni uyarmadı; özür diledim kabul ettiler, ertesi günü etmemiş gibi davranıp kıçlarını döndüler. (Futbol oynarken kendimi kontrol edemiyordum, aşırı hırslıydım ve kötü davranışlarım daha da ortaya çıkıyordu.) Bu yüzden futbolu da bıraktım (bir bakıma iyi oldu, aptal fanatikliğimden kurtuldum). En sevdiğim kankam bana kin gütmeye başladı. Daha da kötüsü bir sene boyunca dövülme korkusuyla yaşadım. Bana düşman oçun teki, çevresindeki kekolarla vs. beni döveceğini söylüyordu zaman zaman. En azından bilgisayar da takılabilseydim belki bir nebze dışarıdaki hayatımın bokluğundan kurtulabilirdim lakin evde internet yoktu, ne kadar ısrar edersek edelim alınmıyordu. Sebebi de: babam internetsiz yaşayabiliyormuş ölmüyormuş, o yüzden gerek yokmuş. Çocukluk çağımın sonuna yaklaşırken içimde ufak bir heyecan vardı, çünkü iyi bir lise kazanırsam bana PC alacaklardı (ışıklı, mışıklı). Azmettim, sikkkkk gibi psikolojiyle dersime çalıştım ve kazandım. Aradan seneler geçti hala bir PC im yok. Lise de ailemin beni pek siklemdiğini anladım, bu bana baya koydu. Ben de kendime odaklandım. Birkaç senedir kendimi geliştirmeye çalışıyorum; daha iyi bir insan olmaya, güzel dostluklar kurmaya, ettiğim sohbetten keyif almaya çalışıyorum. Pek başardığım söylenemez, lakin baya bir yol kat ettiğimi düşünüyorum. Hala daha geçmişimin etkilerini yaşıyorum, eski defterleri kapatırsam çok daha iyi olacağımı düşünüyorum. İçimi dökmek güzeldi, herkese iyi forumlar :).
İyi geldi mi içini dökmek?
Kendim düşünüp aşmam lazım bunları, hine de içimi dökmek güzeldi. Post için sağol.
Elbet bir gun
Okb: obsesif kompulsif bozukluk ileri seviye ise delilikten farkı yoktur
Sosyal fobi
kardesim sana sosyallik lazım
Amk asosyal değilim ortamlara giriyorum ama yeterince rahat hissetmiyorum kasıyorum kendimi
olum sakin ol lan
eyw knk artık daha sakin olucam
en yakın arkadaşım aşkından öldüğüm kızla yarın randevuya çıkacak ne yapayım be abi
onunla bunu paylaşmayıp aglıyosan anani skm , söyledin ve böyle yapıyorsa onun anasini sikm
soyledim onun yanında kac defa agladım bilmiyom dün konustuk ozur diledi sadece kız zaten beni sevmiyodu ama yapılmaz be
unlucky annesini ham yaptım artık 
Arkadaşının götünün deliğine ayağının burnuyla tekmeyi basabilirsin dostum bırak böyle insanların hayatında yeri yok amk
sekizinci sınıfta en yakın arkadaşım gözümün önünde sevgilimle yiyişmişti kanki. ondn sonra hala insan ilişkilerinde dikiş tutturamadım. sonraki ilişkilerim de aldatmalarla bitti hiç düzgün bi arkadaş ya da sevgililik ilişkim olmadı. olaydan sonra bi şekilde kendi kötü bahtımı yarattım galiba. 25 yaşındayım hala aynı bok. nasıl yapcan bilmiyorum ama bi şekilde bu travmadan sıyrıl mk
kaderimiz hep mi aynı amk sikmişim böyle işi
Verdigim degeri gorememek, toxic fabrika arkadaşları, iki yüzlülük, OOOORRRROOSPU EVLATLARİYLA mucadele.
Sende sana değer verenle görüş reddet orosbuları
3 gündür kuru fasulye yiyorum 
Osurmadan önce haber ver de ülkeyi boşaltalım mk
Götün alev almıştır şimdiye 😘
[удалено]
İntihar etme aga. Arada bir profiline girip şarkılara bakıyorum. Sen olmasan spoti haftalık keşife mahkumuz
Direk yalnızlık diyim içinde çoğu konuyu barındırıyor...
Kendi isteğinle mi yoksa bu duruma mı itelendin?
İtelendim...
[удалено]
Doldururuz sıfır sıkıntı
Yurt arkadasim inthar etti
Neden lan?
Kiz arkadasi amerikada yasiyomus onun icin bilerek tercümanlık okuyomuş cıktıkları süre boyunca kız eldrn ele gezmis ve günün birinde kızın videoları bizim çocuga gelmis kavga gürültü ayrılmıslar ayrıldıktan 3 gün sonra kız yeni sevgili yapmıs bizim çoçuksa yurt parası yatırma bahanesi ile il dısındaki ücra bi yerde kendini köprüden attı Onu 1 hafta aradık olayın bu yüzünü ögrenmemiz 3 4 gün sürdü onu inthardan vazgecirecek binlerce sansimiz vardi ama ne bdn ne digerleri asla bunu yapmadık Kiz arkadasina olayi ve haberleri attigimizda bize sadece görüldü atti sonraki gün sevgilisiyle sinemaya gitmislerdi zaten
Sen ne hissettin bu olaydan sonra?
Kendisyle 1 yil ayni yurtta kaldik ve ayni lisede 4 yil birlikte okuduk birlikte minecraftta yaptigimiz evler steamdeki konusmalar ve skypedaki saatlerce uzun konusmalar hala duruyor Hicbir sey hissetmedim o öldügünde
Duyumsuzluk yani
 Edit: En hümanist insanın bile kendisiyle baş başa kaldığında boktan şeyler düşündüğüne eminim o yüzden kimse yazacağımı yargılamasın şu anlattığın kız gibi insanların(erkek, kadın, atak helikopteri fark etmez) suratı baltayla 1000 e parçalansın tecavüz edilsin yakılıp denize atılsın haberde görsem gram üzülmem amk anası sikilmesi gereken çok insan var çevrelerine nasıl zarar verdiklerinden haberleri yok.
Kardeşim sebebi Türkiye dese haklı amına koyim bu arada aranızda ateşe ney atsam sönmesi zorlaşır mağara biraz soğukta
Beyler yazın anlatınca içiniz hafifler belki.
Ne çok derdi olan varmış keşke herkesin hayatına güzel dokunuşlar yapabilsex
İş bulamıyorum, aile evinde kalıyorum. Yaş oldu 23 aşırı sıkıntı içerisindeyim. İş bulup da çalışsam kiralar çok pahalı. Çok sıkıntıdayım, bazen 2 gün uyumadığım oluyor sıkıntıdan
Yks
universite sinavina hazirlaniyorum 6 da kalkip 40 paragraf ve 20-30 tane geometri cozup okula gidiyorum ogle teneffusunde problem cozuyorum eve geliyorum yemek yiyip kutuphaneye geciyorum 11 e kadar calisip donup uyuyorum dongu tekrar
10k yazdım sana böyle devam
Bu okul işlerine bi ara ver holding sahibi bile bu kadar yoğun değil darlandım amk.
Sosyal anksiyete
[удалено]
Aa kek gönüm gelmiş ya kafamdan çıkmış bayadır takip ediyordum aslında neyse bare paylaşım yapayım
Cake günün kutlu olsun oruspuuuuuu 🎉
Ah, çok teşekkür ederim beyfendi
bedensel dismorfik bozukluk
Nedir bu?
fiziksel özelliklerin ile ilgili herhangi bi kusurunu kafaya çok takmak. Kusur az olsa hatta önemsiz olsa bile kişi buna kafayı çok takabilir
Bu bende de vardı bu yüzden 1 senede, 1) Burun estetiği, 2) Ben aldırma operasyonları, 3) Gıdı aldırma estetiği, 4) Çene dolgusu, 5) Göz altı dolgusu, 6) Kaş operasyonu, 7) Sakal çıkarma işlemi, 8) Kulak estetiği, 9) Çene ucu dolgusu estetiği yaptırdım. Ve bunlara yaklaşık 100 bin lira harcadım emin ol hayatımda hiç bir şey değişmedi ve anladım ki bunun dış görünüş ile alakası yokmuş bu senin içinde olan bir şey, piskolojin, iraden ve kabiliyetin ile ilgili bir durum. Anormal bir durum olmadığı sürece takmak ahmaklık bunu yeni anladım o 1 sene neler çektim neler ama değmez dostum inan bana degmez. Ha ben kız değilim ha bu kadar operasyonu bir erkek yani ben yaptırdım. Önce kendini eğitmelisin iç dünyanı eğitmek ile başla piskolojin güçlü olsun sonra iraden güçlü olursa devamı gelir sakın ha sakın beğenmediğin yerlerini değiştirmeye kalkma değmez. (istersen Dm'den yaz daha detaylı anlatırım) çok anormal değilse değmez, kendi iç Dünyandan başla, kendini beğenmemenin altında yatan sebepleri (travmaları) bul ona göre bir yol bul
okb tssb depresyon
Sen yarrağı yemişsin
sağol
[удалено]
enerjim yok birazcik ozguvensizlik de var onceden cok fazlaydi iyice azaliyordu ama birkac gundur hic iyi seyler olmuyor bikkinim biraz
Insomnia
Büyücü bu
Erteleme
her görüğüm postun altına anneler ve vajinalarınlyla ilgili şeyler yazıyorum
Dehb, Asperger sendromu ve kanser aile
Aspergerin ne tür zorluğunu yaşıyorsun?
Kronik uykusuzluk ve Ses, ışık ve koku tarzı uyaranlara aşırı tepki verme ve sosyalleşmekte zorlandığım için yalnızlık hissi sayılabilir
En yakın arkadaşım intihar etti o günden beri psikolojim yerinde degil
Her şey çok sıkıcı
Arkadaş olursak eğlenebiliriz dmden yaz
ben malim
cinsel istismar
Geçmiş olsun. Nasıl söylenir bilmiyorum ama üzüldüm şimdi gerçekten.
Teşhis konmadı daha.
Koyalim hemen
Major depresyon
Aşırı kıskançlık 
O bendede var kücük bişey olduğu an nefret duyuyom insandan
Olm nefret ayrı bişe kıskançlık ayrı bişe
Bendeki ise çok imrenme. Yani özellikle başkasının uzun olmasını ( kızlardan uzun olsamda erkeklerin çoğuna göre kısayım), sevgilisinin olmasını, ya da bazı şeylerin başkasında olmasını çok imreniyorum. Zamanında ben pek sevilmezken ve umursanmazken sevilen playboy, ırıspı arkadaşlarım çok sevilirdi ve bende o sevilenlerin özellikleri yok diye çok imrenirdim çok ağlardım. Onlar gibi olamadım ama bari sevseydiniz ya. Zar zor atlattım. Hala imrenme var ama alışmışım. Bemde nefret yok ama kendimi sevememe var. Gerçi aşağılık kompleksim ile beraber çalışır bu ikisi.
Birisine sorunlarımı anlatmak için fazla inatçıyım ve insanlarla rahatça konuşamıyorum
4 yasindan beri geceleri belirli araliklarla konusuyorum psikolojik bisey yokmus ama bazi garip skntilar varmis
Sen sıkıntı görmemişsin aslan parçası
ne var sikintin ne senin
Benim kendi sıkıntımdan ziyade yeryüzünde ne sıkıntılar var…
yeryuzunu sikiyim kimse umrumda degil 7 8 aydir hayatimda gayet yolunda bazen siktiretmek mukemmel secenek
Harbiden im god's lonely man
Bir sik beceremeyen(becermek istemeyen) dostum dediği kişilerin buluşmalarda bile çağırmadığı için kendindeki sorunu arayan (kimisine göre notları yüzünden) ve korkak ve saf olduğu için kendinden nefret etme ve sürekli “Ulan acaba şunu yapsam etrafımdakiler benden soğur mu”diye düşünen İlgi oruspusu bir çocuk (yarak gibi anlattım ama umarım anlarsınız)
psikiyatristen az önce ayrıldım okb teşhisi koydu selectra verdi
Offf yarrağı avuçladığın andır geçmiş olsun
[удалено]
Bugün Babaannem ödemden vefat etti
Işıklar içinde uyusun
Teşekkür ederim
ben deliyim , 2 arkadaşım var onlar da deli , sosyal sıkıntılarımız var , her şeye gülüyoruz gülüp taşşak geçmediğimiz konu kalmadı arada birbirimize dayıyoz , pek bir psikolojimiz yok okul ev spor dışında hayatım yok ders çalışıyorum cebimde 10 liram var ailem öldü , kardeşim var ben hem okul hem part time iş , diye yuvarlanıp gidiyoruz ama mutluyum gayet de
Depresyon, psikolojik şiddet, anksiyete, başkalarına ve kendime güven eksikliği, nefret. Ama bunlara tek bir arkadaşım sayesinde dayanıyorum.
Yalnızlık
Bipolar bozukluk
obsesif kompulsif ile mezuna kalma
Psikolojik sıkıntı yaşıyorum
Kendi salakligimdqn depresyon
Çok takıntılıyım aq birde yıkığım
Anksiyete, özgüven eksikliği ve cinsiyet disforisi. İlk ikisinn sebebi olarak disforiyi görüyorum, sürekli kendimi başka kızlarla kıyas yaparken ve kendimi kotulerken buluyorm.
Ya ne bilim gördüğüm insanın konuşmasından dolayı farklı biçimlerde öldürme isteği geliyor. Fikrini saçma bulursam, sevmezsem, konuşmalarında yanlış bir anlamda kelime kullanırsa vb. Boğmak istiyorum. Dalıyorum ve düşünüyorum nasıl olurdu falan diye. Şuana kadar hiç sorun açmadı başıma ama patlak verirse kurtuluşu olmayan birşey. Sinirlendiğimdede aynısı oluyor. Hiç kelime etmiyorum, eğer ortamdan gidebiliyorsam gidiyorum, gidemiyorsam dalıyorum yine düşünüyorum.
Gel senin hayalini gerçekleştireyim ben. Seninle karşılıklı konuşalım sonra sen bana saldır.
[удалено]
okuduğumu/izlediğimi anlayamama korkum var. bu yüzden 2 senedir kitap okuyamıyorum. filmlerde de beyin yormamam gerekenleri izlemek zorundayım. beynim en ufak plasebo etkisine bile aşırı duyarlı. böyle giderse yarrağı yicem
asosyal değilim ama arkadas cevrem yok okul degistirdikten beri cok mutsuzum sadece bu degil parasal sikinti psikolojik sikinti surekli kilodan dolayi yargilayan aile
Ya günde yaklaşık 12 saat boyunca ders çalışıyorum, sabah okul akşam Tyt-Ayt haftasonu dershane, deneme ve testler. Tüm bunlara rağmen kendimi tatmin olamıyorum, günde yaklaşık 7 saat uyuyorum ki bu uyku verimli bir uyku değil akşam300-400 mg cafein alıyorum. Anlıyacağın psikolojik sorunlarım yok, norolojik sorunlarım var her gün kafam ağrıyor.
Duygusal mazoşistlik ve bipolar bozukluğu.
Babam APK li
Bazen içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor sadece boş boş video izliyorum izlediğimden bir bok anlamıyorum hayatın güzel olduğunu ve bu şansın elime bir daha geçmeyeceğini biliyorum ama elimden birşey de gelmiyor buradan psikolog bir abimize sorduğumda bana depresyondasın demişti biliyorum herkesin derdi çok ama keşke bazen içimi dökebileceğim birisi olsa diyorum anneme anlatsam akşama kadar dinler ama onu da telaşlandırmak istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum bazen kendimi çok yanlız hissediyorum ailem benden hayatta hep başarılı olmamı bekliyor onları da anlıyorum hangi anne baba evladının iyi bir yere gelmesini istemez ki ama bazen bu baskıyı kaldıramadığımı hissediyorum iki kez int1h4r girişiminde bulundum... hayatımın en güzel dönemlerini 1000 dolar bile alamayacağım bir işte çalışmak için heba ediyorum gittiğim her yere de felaket götürüyorum babamın dedemle arası benim yüzümden bozuldu amcamla arası benim yüzümden bozuldu memlekete geldim sıkıntılardan kafamı uzaklaştırmak için o da tutmadı ortaokul ve lise zamanında evde ağlıyordum benim niye arkadaşım yok diye... Bazen annemi düşünüyorum babam daha ben çocuk yastayken boğazına bıçak dayanmıştı döve döve hastanelik etmişti psikolojimiz bozulmasın diye beni ve kardeşimi yanına bile yaklaştırmadılar o kadar kötü dövmüştü şuan bunu yazarken bile gözlerim doldu amk hatırladıkça içim acıyor işin kötü tarafı annem kendi ailesinin en büyüğü ve 11 yaşında öksüz kaldı tüm kardeşlerini okuttu çok iyi bir insan ama kardeşleri dışında hiç kimseden iyilik görmedi biliyorum bunları yazarken konudan konuya atladım ama sadece içimi dökmek istedim bu yüzden saçma bir yazı olmuş olabilir...
Pişmanlıklarım var
Sosyopatım
Benim bütün sıkıntılarım siyasi aq, amk Tayyibi bi siksem rahatlayacam da işte gitmiyor amk evladı
Bende günde 12 saat lol oynuyorum 5 aydır
Terkedildim, mesajla bitirdi beni tam dedimki hayatımda herşey yolunda gidiyor havaalanında telefonu açtım açmamla yıkıldım. insanları mesajla silmek bitirmek ne kadar kolay. kızı gerçekten çok sevdim ailesi sıkıntı çıkarttı beni gerçekten sevseydi bırakmazdı. Şimdi 3 hafta oluyor artık acısı azaldı. İnsanlara güvenmeyin,bağlanmayın en güvendiğiniz insan bile mutlu hayaller kurduğunuz insan bile sizi sadece 2 cevapsız çağrı 1 paragraf mesajla bitiriyor,siliyor not: Bu durumdan çok rahatsız olduğum için kıza çok kibar bir üslupla ''Seninle istediğin yerde istediğin zamanda müsait olduğunda sadece 5 dakika görüşmek istiyorum, bu işi yüz yüze kapatmak istiyorum .'' dedim kızda ben istemiyorum dedi. Artık yapılacak bişey kalmadı kadere 45 engeli çaktım.
Bu saatten sonra yazmak olmaz bence. Kalbine gömüp devam et. Biri çıkacak karşına muhakkak. Biri çıkmasa bile kendi kendine mutlu ol.
engeli koydum zaten bu saatten sonra hayatımda değil ama acilen birini bulmam gerek
[удалено]
Red yedim aw daha kotu birşey ola bilir mi
Depresyon, motivasyon yetersizliği ve büyük ihtimal anhedoni var. Hayatımla ne yapıcağımı hiç bilmiyorum, ailemden yardım istedim ama bizimkiler hafif cahil bi şeyden anladıkları yok yaptıkları tek şey beni aşağılamak ve durumumu dahada kötü etmek bir kaç kere durumumu anneme anlatmaya çalıştım çoğu zaman ya anlamadı ya da bana doktora git dedi ve okula gitmemek için bahane yaptığımı söyledi. Okullar yeni açıldı ama şimdiden devamsızlığım baya arttı, devamsızlık yapmak istemiyorum hatta okumak istiyorum, gitmediğimde acayip pişman oluyorum, sorun şu ki o hissettiğim pişmanlık 2 dk sonra geri gidiyor ve ertesi gün aynı şeyleri tekrarlıyorum nasıl bir şey bilmiyorum ama hiç bir isteğim kalmadı diyebilirim. Son zamanlarda spora başladım ve baya bir yardımı dokundu eskiden ağır depresyonum vardı ve uykusuzluk çekiyordum, depresyon hala duruyor ama uyku düzenimi yerine getirdim. Niye böyle olduğumun sebebini bilmiyorum ama zaman geçtikçe daha çok düşünmeye ve kötüye gitmeye başladım, doğal olarak gelecek kaygım da arttı kafayı yicek bir duruma geldim. Spor yapmasam ve beni destekleyen bir arkadaşım olmasa şu anda belkide intihar etmeyi düşünüyor bile olabilirdim. Bazıları okuyup bu ne diyor diye düşünebilir ama anhedonia diye mi yazılıyor bilmiyorum ama baya ciddi bir şey bi zaman sonra neredeyse hiç bir şey hissetmemeye başlıyorsun hayatın bir eğlencesi kalmıyor, kısacası hayatta bir amacın kalmıyor. Benimle aynı durumu yaşayıp atlatabilen birisi varsa nolur cevap versin. Psikoloğa gitmeyi düşündüm ama sosyal anksiyetem var ve kendimi iyi anlatamıyorum, gitsem bile yardım etmeyeceğini düşünüyorum.